Strategia postępowania po uzyskaniu remisji w zzsk

Przeprowadzona analiza piśmiennictwa wykazała, że postępowaniem korzystnym dla utrzymania remisji lub niskiej aktywności choroby, w populacji chorych z postacią osiową spondyloartropatii (ang. axial spondyloarthritis, axSpA), leczonych inhibitorami TNF alfa, jest strategia oparta na redukcji dawki leku biologicznego.

Co więcej ryzyko wystąpienia zaostrzenia u chorych na axSpA jest mniejsze, niż u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, u których również zastosowano redukcję dawki leku biologicznego po uzyskaniu remisji. Postępowanie takie jest korzystne nie tylko ze względów bezpieczeństwa, ale również kosztów leczenia. Według przytaczanych danych remisję lub niską aktywność choroby udaje się podtrzymać u 53-100 proc. badanych, u których zmniejszono dawkę TNF alfa. Optymalnym pozostaje wyodrębnienie populacji chorych, którzy nie odniosą korzyści z tego sposobu postępowania, u których z wysokim prawdopodobieństwem wystąpi zaostrzenie. Nie określono jak dotąd czynników predykcyjnych. Wydaje się jednak, że lepiej odpowiedzą na strategię redukcji dawki pacjenci, u których nie stwierdza się zmian obwodowych oraz manifestacji pozastawowych choroby. Ważny wydaję się również czas trwania remisji, przed redukcją dawki inhibitora TNF alfa. Nie ma jak dotąd danych oceniających odległe rokowanie przy redukcji dawki leku biologicznego po uzyskaniu remisji, w aspekcie wpływu na sprawność, jakość życia, czy ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych.

Odstawienie inhibitora TNF alfa po uzyskaniu celu terapeutycznego związane było natomiast z wystąpieniem zaostrzenia w okresie kilku miesięcy u większości chorych. Jednakże w sytuacjach konieczności odstawienia leku biologicznego z różnych przyczyn (ciąża, zabieg operacyjny) ponowne włączenie tego samego leku związane było z dużym prawdopodobieństwem uzyskania odpowiedzi terapeutycznej.

Analizą objęto chorych z zesztywniającym zapaleniem kręgosłupa (zzsk) oraz przedradiologiczną osiową spondyloartropatią, w sumie 13 badań oceniających ryzyko wystąpienia zaostrzenia w zależności od objętej strategii postępowania.