Europejska Seria Podstawowa, Polska Seria Podstawowa, Polski Standard… Dlaczego składy serii do testów płatkowych ulegają zmianom i jak to wpływa na praktykę kliniczną?

Eksperci są zgodni, że obecnie jedyną wiarygodną metodą wykrywania alergii kontaktowej są testy płatkowe z haptenami. W związku z dużą liczbą znanych haptenów (ponad 5200) konieczne jest testowanie w pierwszym rzędzie tych, które są najczęstszą przyczyną alergii kontaktowej w danej populacji. Serie podstawowe do testów płatkowych są odpowiedzią na zapotrzebowanie lekarzy praktyków w tym zakresie. Skład serii podstawowej znacząco wpływa na skuteczność diagnostyczną testów płatkowych. Pierwszą polską serią podstawową był „Polski zestaw alergenów kontaktowych” (1970 r.). Historia europejskiej serii podstawowej rozpoczęła się od „Standardowej Serii Europejskiej” (1974 r.). W związku z nieustannymi zmianami środowiskowymi serie podstawowe muszą być regularnie aktualizowane. W artykule przedstawiono kryteria, przebieg oraz przegląd historyczny takich aktualizacji. Zmiany w składzie serii podstawowych wynikają z: 1) postępu wiedzy medycznej, np. zmian epidemiologicznych; 2) postępu technologicznego, np. ulepszonych podłoży; 3) ograniczeń technicznych, m.in. problemów z pozyskaniem wysokiej jakości surowców oraz 4) ograniczeń prawnych (nadmierna regulacja i wymagania rejestracyjne zniechęcające producentów do wprowadzania nowych i utrzymywania obecnych już na rynku haptenów diagnostycznych). Przedstawiono wpływ tych czynników na powstanie obecnego Polskiego Standardu I (PS I). Omówiono nowe hapteny w PS I: benzoizotiazolinon, glukozyd decylowy, karwon, pirosiarczyn sodu, siarczan 2,5-diaminotoluenu, seskwioleinian sorbitanu oraz mieszankę błękitów zawiesinowych 106/124. Autorzy podsumowują, że zmiany w seriach podstawowych są nieuniknione w związku ze zmianami w otoczeniu. Jednocześnie przestrzegają, że dająca się zauważyć w Europie tendencja do nadmiernej regulacji haptenów diagnostycznych może spowodować, że w przyszłości lekarze nie będą w stanie skutecznie reagować na pojawiające się fale nowych uczuleń podobne do znanych z niedawnej przeszłości epidemii alergii kontaktowej.

Experts agree that patch test is nowadays the only validated method for the detection of contact allergy to haptens. Facing more than 5200 known haptens, starting with sensitizers most frequent in a given population seems most reasonable. Baseline series for patch testing are the answer to practitioners’ needs with this regard. The composition of baseline series greatly influences the diagnostic effectiveness of patch tests. “Polish Set of Contact Allergens” (1970) was the first baseline series in Poland, while “Standard European Series” (1974) was the starting point for modern European Baseline Series. Due to constant changes in exposures, baseline series must undergo regular revisions. The present paper discusses methodology, criteria, and history of such revisions. Changes in baseline series result from: 1) progress in medical knowledge, e.g., epidemiological trends; 2) technological progress, e.g. improved vehicles; 3) technical problems, including difficulty in obtaining high-quality raw materials, and 4) legal barriers (overregulation that may deter producers from introducing new haptens and keeping those already on the market). Influence of these factors on the present Polish Standard I (PS I) series are discussed and new haptens in PS I presented in detail: benzisothiazolinone, decyl glucoside, carvone, sodium metabisulfite, toluene-2,5-diamine sulfate, sorbitan sesquioleate and disperse blue mix 106/124. The authors conclude that changes in baseline series are unavoidable, because of changes in the external world and technological progress. They also warn that the present tendency to overregulate diagnostic haptens in Europe could lead to a situation in which doctors would not anymore be able to effectively contain new waves of sensitizations similar to epidemics of contact allergy in the past.